Η αορτική στένωση περιγράφει μια κατάσταση κατά την οποία υφίσταται παρεμπόδιση στη ροή του αίματος από την αριστερή κοιλία προς την αορτή. Υπάρχουν διάφοροι λόγοι που την προκαλούν, μερικοί από τους οποίους είναι: μυική έμφραξη κάτω από την αορτική βαλβίδα, έμφραξη στην ίδια τη βαλβίδα, ή αορτική στένωση ακριβώς επάνω από τη βαλβίδα.

Η πιο κοινή μορφή αορτικής στένωσης παρουσιάζεται στην ίδια τη βαλβίδα και είναι γνωστή ως στένωση της αορτικής βαλβίδας, όπως αυτή περιγράφεται στην παρούσα ενότητα.

Η φυσιολογική αορτική βαλβίδα αποτελείται από τρία λεπτά και εύκαμπτα πτερύγια, που ονομάζονται γλωχίνες. Όταν η αριστερή κοιλία αντλεί αίμα προς την αορτή, οι φυσιολογικές γλωχίνες ανοίγουν με ευκολία και δεν αποτελούν εμπόδιο στην έξοδο του αίματος από την καρδιά.

Η αορτική στένωση παρουσιάζεται όταν ανωμαλίες της αορτικής βαλβίδας οδηγούν σε στένωση και έμφραξη μεταξύ της αριστερής κοιλίας και της αορτής.

Η πιο κοινή ανωμαλία εμφανίζεται όταν η αορτική βαλβίδα έχει μόνο δύο αντί για τρεις γλωχίνες (διγλώχινα αορτική βαλβίδα). Συνήθως, οι γλωχίνες αυτές είναι πιο ογκώδεις και λιγότερο εύκαμπτες από τις φυσιολογικές, και οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ τους είναι ασαφείς. Όταν η αορτική βαλβίδα δεν ανοίγει ανεμπόδιστα, η αριστερή κοιλία πρέπει να εργάζεται πιο σκληρά για να περάσει το αίμα στην αορτή διαμέσου της βαλβίδας.

Για να αντισταθμίσει το πρόσθετο φορτίο, τα μυικά τοιχώματα της αριστερής κοιλίας (το μυοκάρδιο) σταδιακά διογκώνονται για να παρέχουν την επιπλέον ισχύ που απαιτείται για τη λειτουργία της αριστερής κοιλίας.

Ο αυξημένος μυικός ιστός της αριστερής κοιλίας, που ονομάζεται υπερτροφία, σπάνια αποτελεί ο ίδιος πρόβλημα, είναι όμως σαφής ένδειξη σημαντικής έμφραξης στη βαλβίδα. Όταν υπάρχει σοβαρή έμφραξη στην αορτική βαλβίδα, το μυοκάρδιο της αριστερής κοιλίας ενδέχεται να μην καταφέρνει να λειτουργήσει αποτελεσματικά.

Σε τέτοιες πολύ σοβαρές και ευτυχώς σπάνιες περιπτώσεις, η αριστερή κοιλία ενδέχεται να μην μπορεί να αντλεί αποτελεσματικά και ο ασθενής να υποφέρει από καρδιακή ανεπάρκεια. Αυτό συνήθως παρουσιάζεται σε νεογέννητο βρέφος με έμφραξη της αορτικής βαλβίδας σε πολύ μεγάλο βαθμό – η ανεπάρκεια σπανίως παρουσιάζεται αργότερα στην μεγαλύτερη παιδική ηλικία.